Strakke actie

Ook wij gaan mee in de vaart der volkeren. Het huis moet strakker. Altijd heb ik alle tv-programma’s over woninginrichting in een nano-seconde weggezapt. Overmatige aandacht voor eigen woninginrichting gaat ten koste gaan van leukere en interessantere zaken in het leven. Maar toch.. het is je eigen huisje en nestje waar je heel wat tijd in rondbrengt. Een mooi kleurtje aan de wand is dan niet weg. Bovendien schijnen interieurpsychologen aan een inrichting van een woning feilloos de innerlijke toestand van de bewoner te kunnen aflezen. Aardig in dit kader is het feit dat de ijsvogel (ongeveer het mooiste vogeltje dat in Nederland huist) zijn eigen nest dusdanig schijnt te bevuilen dat er de maden in rondkruipen..

Maar goed, ook hier in huis moet het strakker. Naast strakke eetstoelen met maximaal zitcomfort is er een poos geleden een strakke witte kast uitgezocht. Een kast met dichte deuren waarmee veel troep uit het zicht verdwijnt. Een kast ook waar men zaken in kan stoppen waar kinderhanden van afmoeten blijven. Dat de kast vervolgens ook nog eens wit moest en strak, dat is vooral vanwege het nogal continue rommelige effect van kilo’s speelgoed verspreid door het huis.

Aangezien we niet erg thuis zijn in het kopen van interieurzaken waren we al licht teleurgesteld dat er een levertijd bestond. Een lange levertijd. Na maanden kregen we een brief die ons informeerde over de levertijd. En na nog langere tijd een telefoontje dat de kast er aan ging komen. We konden ons ondertussen al nauwelijks meer herinneren hoe de kast eruitzag, dus "vol verwachting klopte ons hart.." Snel ontruimden we de oude kast; stapels troep verspreidde zich door de woonkamer. En ja, op een maandagmorgen stond er zowaar een vrachtwagen voor de deur. Met twee boomlange kerels heftig zwetend op een ochtend van wat een heel tropische dag ging worden. De één baste al vanaf het begin dat het niet ging lukken en de ander kwam na 10 minuten tot die conclusie. Nee, de kast kon niet over de trap naar binnen; de kast moest worden getakeld, en wel een andere keer. Dus de kast werd weer ingeladen en verdween, ons achterlatend met een huiskamer vol troep. Een aantal dagen later reden twee vrachtwagens de straat in, waar 4 mannen uitstapten. Vol goede moed (de tropische dagen waren gelukkig over en het was nog vroeg in de morgen) trokken ze aan touwen. De kast vloog 3 etages hoog om vervolgens op het balkon te stranden. Er werd nog wat gewikt en gewogen, maar nee, het ging niet lukken. Verbazingwekkend hoe de mannen toch nog enigszins gelaten reageerden. Wellicht dat hen de koffie na afloop van de mislukking goed viel. Of wellicht dat dergelijke mislukkingen zich vaker voordoen bij aflever-adressen in Amsterdamse etagewoningen. In ieder geval rest nu nog de laatste oplossing: de kast moet worden gedemonteerd. Precies wat we in de winkel ook hadden afgesproken met de verkoper toen we hem vertelden dat we op een etagewoning 3-hoog woonden. Uiteraard gaat dit een andere keer gebeuren op een nog nader te bepalen tijdstip. Ondertussen is ons huis minder strak als ooit tevoren..