Lang leve hotelkamers

Hotels zijn dus suf, saai en vooral duur. Kamperen is leuk en chamre d’hotes ook (zie voorgaand). Maar zoals alles is veranderd, zo ook mijn mening over hotels. Hotels zijn nog steeds duur, waarschijnlijk zelfs een stuk duurder als een tien jaar geleden. En nog steeds maak je er niet snel leuke vrienden-voor-één-avond - om gezellig de avond mee door te borrelen. En dat laatste wens ik ook niet, want nog steeds vind ik de andere gasten net zo suf als tien jaar geleden. Desondanks is het afgelopen jaar er een van de hotel-ervaringen. Onder het motto “als je het doet, moet je het goed doen”, stapelen de top-ervaringen zich nu op:

Rotterdam, september 2005
Nee, het was niet onze eigen bruiloft. Het waren Rotterdammers die elkaar eeuwige trouw beloofden en dit s’avonds vierden op een historische lokatie van Rotterdam en misschien wel de mooiste plek voor een hotel: hotel New York. Ruim een half jaar van tevoren hebben we onze kans gegrepen en de mooiste kamer op deze toplokatie gehuurd: de torenkamer van hotel New York. De linkertoren om precies te zijn, onder de klok. Ik heb nog de bruid en bruidegom verwittigd. Ik wilde tenslotte niet de mooiste kamer voor hun neus wegkapen. Maar zij hadden een andere kamer op het oog (naar verluid één met een groter bed..) De torenkamer begint met een smalle trap omhoog die uitkomt in een niet al te grote kamer waar bed en badkamer te vinden zijn en waarin een wenteltrap is geplaatst. De wenteltrap gaat naar nog een etage hoger: een nog kleinere etage met aan alle kanten ramen en een allermooiste uitzicht. Aan alle kanten uitzicht over de Maas, schepen, de havens en de stad in de verte. Rotterdam op z’n allermooist.


Schiermonnikoog, november 2005
Een weekendje met z’n tweeën was het doel. Het gewilde rustieke Hotel van der Werf was vol geboekt (en dat op een winderig weekendtijdstip ergens in november) Het hotel ernaast, Graaf Bernstorff had wel plek. Het was minder rustiek, had nog hogere kamerprijzen maar bood ons extra lange bedden, vloerverwarming, bubbelbad en een waanzinnig goed restaurant (de website spreekt van "blijvende gastronomische herinneringen" en ik herinner met het inderdaad nog..) Omdat het lot het zo wilde dat ik – in een verder vlekkeloos verlopen zwangerschap – uitgerekend dit weekend alle mogelijke fysieke klachten had, hebben we de kamer dubbel en dwars bewoond/uitgewoond en heeft het bubbelbad flink gebubbeld. Overigens waren alle klachten na afloop van het weekend als sneeuw voor de zon verdwenen.

Gent, mei 2006
Het was het einde van een regenachtig weekje Frankrijk. Het lang naar uitgekeken zonovergoten weekje Frankrijk bleek veel kouder uit te vallen en na een aantal dagen in een prachtige chambre d’hote zijn we toch vroegtijdig vertrokken. Maar om niet te vroeg in een even regenachtig Nederland aan te komen, besloten we tot een nachtje Gent. Ook daar regende het en op goed geluk hebben we lukraak ergens in het centrum bij een willekeurig hotel aangeklopt, hotel Erasmus. De nog enige vrije kamer in dit hotel bleek de suite van het hotel te zijn. En gezien het al latere tijdstip op de avond en de regen vonden we - met wat korting op de prijs van de kamer - alles best. En zo belandden we in een soort ridderkamer met een joekel van een kroonluchter aan het plafond, aan alle muren spiegels en middeleeuwsogend meubilair. Het was een fijne kamer en superbed. Het enige echte minpunt bleek pas de volgende ochtend. De koffie was zo slap dat het zelfs nutteloos was om nog een tweede kopje te nemen. We waren dus al met al niet wakker te krijgen, en hebben - stom stom - het lijdzaam laten gebeuren. Dus nou weten we het nog niet. Of de koffie was aangepast op de smaak van de vooral Amerikaanse toeristen die het hotel bezoeken. Of de filter was die ochtend gewoon dubbelgeklapt. In ieder geval blijkt dit hotel in tegenstelling tot bovenstaande toppers maar 2 in plaats van 4 sterren te hebben. Goede koffie weegt blijkbaar zwaar bij het toekennen van sterren..