Voor oom Hans

Een speciaal berichtje voor mijn oom Hans in Californie, vandaag jarig (73 jaar?! en net overgrootvader geworden). Nogmaals van harte gefeliciteerd! Wat vind je van mijn blog??

Na zonneschijn komt...

De zon scheen de afgelopen weken. Zomerkleren konden aan. De peuter peuterde er op los. De baby bolde op en dronk lustig z’n flesjes. Het leven was – hoewel licht gezapig - goed in het Vondelpark, de speeltuintjes. En om de blik ook nog eens te richten op iets buiten het park, was er de Kunstvlaai op het Westergasterrein (klik) en muziek in Haarlem (recentie). Alles ging goed, de wind waaide mee...

Dan zou men waakzaam kunnen denken dat tijden ook wel eens slechter zijn, dat de zon niet altijd schijnt. Maar nee, slechts een vaag besef sluimerde ergens dat het ook wel eens anders is. En nee, het duurde dus ook niet eeuwig. De weervrouw had het al voorspeld, maar ik had de TV niet aan. Ineens was er regen. De jas moest weer aan. De peuter liep zijn 20ste verkoudheid van het jaar op en reageerde dit af door zijn blokken rond te smijten. De baby ging huilen en hield niet meer op. Flessen melk bleven onaangeroerd staan. De nachtrust werd in stukjes van 1 uur verdeeld. En mijn gebruind gezicht verbleekte aanzienlijk.

Op de oerhollandse diepzinnige wijsheid ‘Na regen komt zonneschijn’ kan ik dus wel wat aanvullingen verzinnen. En voorlopig blijft de weervrouw bij haar sombere voorspellingen. Dus binnenkort ontvlucht ik samen met L het land om in zonnigere oorden wijn te kopen. De peuter mag tijdelijk bij z’n oma met blokken gaan smijten. En in de verte gloren al een paar melkwitte, kersverse babytandjes. Toch zon na regen.

Moederdag

Ik doe niet aan moederdag. Ik weet ook nooit wanneer het precies moederdag is. Maar allerhande winkels wijzen mij erop dat - of ik het nou wil of niet - ' moederdag' er weer aan komt. Omdat ik niets tegen bloemen heb en ook best blij ben met mijn moeder, koop ik toch vaak iets rond moederdag. Meestal dus bloemen. Voor mijn moeder. Niet omdat het moederdag is maar ja, men heeft me wel op een idee gebracht om eens iets voor haar te kopen. En dat gebeurt dus allemaal rond moederdag.
En omdat ik het toch niet altijd kan laten me ook te bemoeien met zaken van mijn lief, kocht ik dit jaar ook een bloem voor zijn moeder. Deze bloem vergat zij op haar beurt gisteren om mee te nemen. Nu staan hier dus grote romantische pioenrozen opzichtig lichtroze te bloeien..(ze hadden geen andere kleur)

Maar los van dit halfslachtige gedoe rond moederdag is er nu toch wat veranderd. Afgelopen vrijdag blijkt hier de vader des huizes gebeld te zijn door een leidster van de creche. Op zijn mobiel, het moet tenslotte een verrassing blijven.. Of hij niet nog even langs de creche wilde komen om een eigengemaakt moederdagkado van Figo op te halen. Vader wilde dit wel, maar kon dit tijdstechnisch niet. Dus nu wacht hier een moeder nog steeds nieuwsgierig op haar moederdagkado!

Ole Leonardus Sylvester

Geboren op 31 december 2005

Webloggen

een vorm van nodeloos exhibitionisme
een vertekend beeld van de werkelijkheid
een tijdrovende hobby erbij

een bron van schrijfplezier
een vorm van contact met vrienden/vriendinnen/familie/bekenden
een verslag van (gezins)belevenissen en wel en wee - voor nu of later

Duidelijk is met dit schrijven dat vooralsnog de voordelen opwegen tegen de nadelen.. dus bij deze de opening van een weblog.. Ik las laatst ergens dat er in Nederland op dit moment zo'n 600.000 weblogs in de lucht zijn. Origineel is het dus allerminst, zeker niet als de verhalen doordrenkt zijn van het wel en wee van en een gezinsleven. Maar zoals uit mijn bovenstaande opsomming van voors en tegens blijkt, is originaliteit hier geen criterium.

Kortom, ik mag dus uitvoerig verhalen over de twee jongetjes die hier in huis wonen. Ik zal met terughoudendheid verhalen over mijn lief, mijn wettige echtgenoot. Ja, er is verschil tussen kind-zijn en volwassen. Natuurlijk is er ook nog meer als een family-life (hoewel wel steeds minder). En ik kan en zal ook daar over schrijven. Maar een ding is me al wel duidelijk: je moet de ambities bij een weblog niet te hoog stellen. Het moet tenslotte wel schrijfplezier blijven. Dus hier geen zwaar filosofische verhalen..