2008 op een rij

Het is de vraag tot wanneer de beste gelukswensen voor het nieuwe jaar mogen worden gewenst. Voor collega’s hou ik altijd een vijf-werkdagenperiode aan. En bij sommige collega’s kort ik die periode met enkele dagen in.. Bij vrienden gelden echter andere regels. Tot ver in januari slingeren de gelukswensen voor het nieuwe jaar door de lucht/ether/over de sms.. Zo ook het op een rij zetten van highlights/darkpools van het afgelopen jaar. Hoewel dit natuurlijk op alle tijdstippen het hele jaar rond kan, sluit ik me gewoon graag aan bij de kalenderjaren.

Geslaagde ondernemingen in 2008
- De aankoop van een duur en bouwvallig huis met zeeën van ruimte op een prachtige plek
- De 10 weken hardlopen van het 12weken schema.
- De ontdekking van meelezen met de leesclub van nrc handelsblad
- De yoga-lessen in Amsterdam
- De strand6daagse

Mislukte zaken in 2008
- Aanschaf van zeker meer dan 10 liter verf die na voortschrijdend inzicht toch telkens niet goed waren.
- Mijn hardloopschema van 12 weken dat ik heb laten varen bij de 10e week
- De ideale combinatie van werk en gezin is nog altijd een (nog niet bereikt) ideaal. Het op tijd van werk crossen naar school of creche valt nog niet mee.

Waar ik mijn hoofd over heb gebroken in 2008
- Wat zijn dan wel de juiste kleuren waren voor de deuren en deurposten?
- Wat gebeurt er allemaal op de jungle van basisscholen?
- Hoe leer je een kind fietsen?
- Hoe leer ik niet mijn hoofd te breken over zaken zodat ik er geen hoofdpijn van krijg? (of erger)

Wat ik mis van Amsterdam
- Doordeweekse avonduitstapjes met vriendin V
- Yoga in duizend varianten
- De Kinkerstraat

En wat ik niet mis
- Het Amsterdams centrum
- De trappen driehoog met 2 kinderen of met volle boodschappentassen
- Het aanbod van duizend en een voorstellingen, doedingen waarvan alles altijd overvol/overboekt is.

AtlantisAmersfoort

Het huis is verkocht. Het is nu meer definitief dan dat het als was. Om het te vieren zitten we in de verkochte woonkamer met overjarige wijn onze verkoop te vieren. Maar het valt niet mee om precies te bedenken wat we nu precies vieren: onze winst misschien? Of ons vertrek? Beide worden we niet direct heel gelukkig van. De 'winst' is snel weer weggepropt in een ander huis. En ons vertrek wekt ook wat weemoed. Ik ben wel blij dat het over is, het verkooptraject dan. Dus dat is iets om te vieren.. met overjarige wijn.

Maar vanochtend werden we wel wat nostalgisch na kennismaking met de kopers: ongeveer 8 jaar jonger dan wij, eerste huis, eerste keer samenwonen. Een deja-vu gevoel sloop de makelaarskamer in.. Een kleine voorspelling van mijn Char-hersenhelft: ook zij trouwen over 2 jaar (of 3), en over 3 jaar (of 4) een kind. En langzaam blijken er dan plotseling ook nadelen aan de droomwoning te kleven.

Dus wat vieren we nu. Ik vier dat we niet meer jong en fris zijn. Dat ik het liefst iedere avond om 10 uur in bed zou liggen als het me zou lukken. Ik vier dat we Amsterdam achter ons laten. Ik vier dat onze wijn zo weinig wordt gedronken dat sommige overjarig worden. Ik vier dat O. s’ochtends om 6 uur in bed kan zingen met 2 woorden. Ik vier dat F oneindige creativiteit aan de dag legt om niet naar bed te hoeven. Ik vier dat ik straks geen reistijd meer heb. En dat wellicht er weer langzaam meer tijd is om meer wijn te drinken..

Assepoester en de piraten in Pieckland

Feestjes zijn leuk. En ik ga minder naar feestjes tegenwoordig. Dus ieder feestje is welkom. Waar dan ook, met wie dan ook, zou ik bijna willen zeggen. Zo kwam ik dus gisteren in een touringcar (wel 3 op een rij) aan in hartje Amsterdam.
Amsterdam leek plots heel Anton Pieckerig vanuit touringcarhoogte. We stapten uit voor een partycentrum waar piraten vol verwachting naar ons zwaaiden.. Op straat stonden achter de stoet touringcars 15 auto’s luidruchtig te toeteren. Even leek het gewoon weer Amsterdam. Maar met de blik op de piraten, waande ik me weer de toerist in Pieck-toeristenland. Dus ik deed wat toeristen doen: mijn linkerhand op mijn hoofd, in mijn rechterhand een glaasje, 7 kniebuigingen en –hop- de scheepsbitter in één keer achterover geslagen. Met deze proeve van bekwaamheid mochten we het schip binnen en konden we een plekje zoeken in één van de vele hoeken van het scheepsruim. De verdere avond in toeristenland was donker, drankzuchtig, vol zelfbediening, afgewisseld met kolderieke piratentoneelstukjes, eten, dansen en een zingende zeemeermin.
Klokslag kwart over elf waren de piraten moe en ik ook plotseling heel erg. Buiten was koud, Pieckland was verdwenen. Assepoester wachtte op tram 13 en was een kwartier later thuis. Prins was net zijn tanden aan het poetsen. A kon nog net naast haar prins in bed schuiven, klokslag 12 uur.

Voor meer sprookjespersoneelsfeesten, klik hier en het vervolg hier

Zondag

Zondagochtend en het was warm. Buiten was het juist erg koud, dus het was best lekker, warm. Iedereen, heel HipAmsterdam, was ook erg bloot. Ik ook, op advies van V. Het voelde als een soort van sauna, maar dan wat minder dampig. Wel stonk het een licht klein beetje. Naar oud zweet. Ik wachtte braaf af, licht duizelig van de hitte en een slaapgebrekkige nacht. Om 11 uur de start: HipAmsterdam bleek ook nog eens super lenig en gecoördineerd. Ik had een beginnersplek achteraan gekregen. Ik had dus een goed beeld op iedereen die feilloos op één gestrekt been een soort van zwanenvlucht uitvoerden. Binnen 5 minuten stroomde het zweet langs blote buiken, benen op matjes. Anderhalf uur later lag ik kletsnat in katzwijm op de grond. Vaag wist ik de weg naar de deur, de douche, mijn kleren. De buitenlucht was weldadig fris en later aan een tafeltje met V, met koffie en eten, drong deze zondagochtend-ervaring langzaam door en werd ik zowaar enthousiast over deze sauna-yoga-ervaring. De tweede keer is gratis – mits binnen één week. Een nieuwe vorm van klantenbinding. Maar volgens V kan je maanden teren op één bezoek.. dus.

Special voor fff..

Onder luidt toejuichen van de bank, stond ik model..
De verdere fotosessie is van de blog afgehaald, maar zijn op aanvraag altijd in te zien.. alhier. En het jack is ook te bewonderen, maar waarschijnlijk in het vervolg bij F.

Last van..

Ik heb last van sollicitatiestress,
- best wel veel..sollicitatiestress
- tentamenleed
- gebrek aan tijd
- gebrek aan slaap
- crisis op de creche
- geen zin in oudercommissieactiviteiten op de creche
- dat die ik toch al beloofd heb
- feestvierende muizen
- ook last van de ltrasonische verdrijvingsmiddelen van muizen

Ik zou bijna afsluiten met: ik hou u op de hoogte.. maar het is de vraag wie daar op zit te wachten!?

Zeur niet!

Ik las laatst op de intermediair website een stukje over de combinatie “werk en kinderen: hoe overleven we dit”. Ik klikte er naar door voordat ik het wist. Twee tips zijn me bijgebleven. Pak je verjaardagskalender en bedenk of je écht al deze verjaardagen wil aflopen. Gewoon schrappen, was het advies. De tweede tip was nog in fermere taal: maak een strakke planning, hou je eraan en zeur niet. Daar denk ik nu dus de godganse dag aan.. vooral de avonden.. Ik combineer niet alleen werk en kinderen. Nee, ik combineer werk, kinderen, een filosofiestudie waarbij de laatste loodjes het zwaarst wegen, ik schuim vacatures af omdat ik denk dat er een betere baan voor mij bestaat en peins mijn hoofd af waar ik nou ideaal en gezapig kan wonen. En ja, ik wil ook nog af en toe biertjes drinken of rondshoppen.. Klaag dan niet!! zeurt het dus in mijn hoofd. En ik klaag niet. Gisteren was het superweer en ik had het superdruk met van alles. En ik heb overheerlijk op een zonnig terras gezeten en geluncht, 30 spijkerbroeken gepast onder supervisie van S, met als afsluiting een biertje op het hippe terras waar mensen zitten die altijd bakken vol tijd lijken te hebben met vrienden met idemdito veel tijd.. en evenveel zin in biertjes... Ik klaag niet. En of er tussen de 30 spijkerbroeken nou die ene fabelachtige hemelsogende, perfektzittende broek tussen zat, dat doet eigenlijk niet eens terzake..